Elke avond op de TV,
Een verse portie mensenleed.
Ik wilde wel dat het niet,
zo door mijn ziel heen sneed.
Want wat maakt het nog uit?
Een aardbeving minder of meer…
En toch doet elke ramp,
mij steeds weer zeer.
En de beelden van de hongersnood,
zijn nu toch ook wel bij iedereen bekend.
Waarom ben ik er dan nog steeds niet aan gewend?
Waarom word ik door deze dingen, elke dag opnieuw bewogen?
Heb ik misschien te veel last van mededogen?
Honger voedt de wereld…met nieuws
gedachtenviltjes 